Op de Intensive Care (IC) ligt Bas (48 jaar). Hij ligt opgenomen in verband met een buiksepsis, ten gevolge van een infectie in zijn buik zijn er nu bacteriën aanwezig in zijn bloedbaan waar hij ernstig ziek van is geworden. Ten gevolge van deze buiksepsis ‘lekt’ er vocht uit de bloedbanen richting het weefsel, waaronder ook je huid. Hierdoor heeft Bas over zijn gehele lichaam een enorme hoeveelheid blaren.
Bas ligt al bijna een week op de IC. Hij wordt opgelegd beademd (lees: is te uitgeput om zelf te ademen) en krijgt nierfunctie-vervangende therapie (lees: ook zijn nieren hebben het zwaar en behoeven veel hulp). Daarbij krijgt hij ook medicijnen om zijn bloeddruk op peil te houden omdat naast zijn longen en zijn nieren ook zijn hart het niet meer zelfstandig voor elkaar krijgt om Bas in leven te houden. Wanneer meerdere organen bij één patiënt medische (en/of technologische) ondersteuning nodig hebben dan heet dit multi-orgaan falen. Je lichaam zal alles op alles zetten om je te helpen overleven, als meerdere organen het inmiddels hebben begeven is het dan ook helaas een logische conclusie dat overleving ver te zoeken is.
Meestal zullen onder dit soort omstandigheden familiegesprekken worden ingepland. Het is belangrijk dat Bas zijn naasten beseffen hoe ziek hij is, en als dit patroon doorzet dan is de kans dat hij het gaat halen erg onwaarschijnlijk. We bevinden ons -bijna letterlijk- op de grens tussen leven en dood. Om dit te moeten meedelen voelt altijd vreselijk, laat staan om het te moeten horen. Door emotie reageert familie dan vaak ook ontkennend: “Hij is zo jong!” of “Hij leeft toch nog!? Dus het is nog niet voorbij!” zijn goede voorbeelden van reacties. Meestal helpt het om hier mensen uit te leggen dat het woord ‘leven’ eigenlijk niet past bij de toestand waarin de patiënt zich momenteel bevind.
“Bas is aan het overleven, niet leven. Zonder apparaten en medicijnen was hij inmiddels al overleden. Dat besef is voor ons ook pijnlijk, omdat we graag Bas zijn leven willen teruggeven. Dat hij -alleen maar- aan het overleven is maakt de situatie moeilijk. Hij heeft bijvoorbeeld overal blaren op zijn lichaam, naast alle wonden die hij heeft doordat zijn huid is open gescheurd van het zwellen en opzetten.” De familie van Bas kijkt -terecht- geschrokken naarmate de gedetailleerde uitleg vordert. “We willen niet dat Bas komt te overlijden, we vinden simpelweg dat jullie moeten weten dat dat momenteel een hele waarschijnlijke uitkomst is. Ondanks alles wat we proberen.” De familie van Bas oogt kalm: “Is hij aan het lijden?” We kijken bezorgd, omdat we oprecht het antwoord niet weten: “Dat weten we niet, we geven hem wel slaapmedicijnen en sterke pijnstillers om het lijden te voorkomen. Helaas heeft dat als bijwerking dat onder andere zijn hart en nieren harder moeten werken om die medicijnen weer te verwerken. Dus we moeten kiezen tussen:
– hem laten lijden, en zijn organen daardoor minder hard laten werken wat hopelijk het herstel bevordert, of;
– het lijden wegnemen, maar daardoor accepteren dat we zijn -al bijna uitgeputte- organen nog meer belasten.”
Zijn vrouw reageert empathisch: “Wat een vreselijke keuzes om te moeten maken..” We knikken begripvol: “Voor ons allemaal.”
Het leven als Verpleegkundige 