Vandaag coördinerend verpleegkundige, de dienst start met een overdracht. Onderwijl mijn telefoon rood gloeiend, de SEH coördinator vraagt op welke kamer de laatste spoedopname kan worden ingeboekt? De technische dienst wil toestemming twee IC kamers voor onderhoud te blokkeren en tot slot meldt een collega zich ziek voor de avonddienst.

Iedere dienst is één gediplomeerd IC verpleegkundige CV (coördinerend verpleegkundige). Als CV ben je niet direct verantwoordelijk voor een patiënt, maar als eerste aanspreekpunt behoud je het overzicht en spring je bij waar nodig. Mijn nachtdienst collega draagt de bijzonderheden over, welke patiënten liggen er, wie kan…… dan worden we wederom onderbroken door mijn telefoon. Non-verbaal verontschuldig ik mij bij mijn collega welke haar bedgang nog even zal moeten uitstellen. Aan de lijn vraagt de operatiekamer (OK) planner of er IC plek beschikbaar is voor post-operatieve zorg. Op haar vraag kan ik niet direct een passend antwoord geven, afgelopen nacht zijn er met spoed patiënten opgenomen en zonder volledige overdracht moet ik haar een antwoord schuldig blijven. Ik beloof haar dan ook terug te bellen.

Wanneer we nogmaals proberen onze overdracht te hervatten blijkt dit van korte duur. De beveiliging belt met de vraag of familie op dit ongebruikelijke tijdstip mag worden doorgestuurd naar boven. Hierna meldt de intensivist dat hij ook nog een patiënt op de verpleegafdeling gaat beoordelen, wat waarschijnlijk betekent dat er nog een patiënt onze kant op komt. Zodra hij de deur achter zich sluit kijken wij elkaar wanhopig aan: “Succes vandaag Niekie”, zegt mijn collega lachend. Omdat we boven onze capaciteit zitten kijken we samen of een patiënt stabiel genoeg is om te worden overgeplaatst, of naar onze kleine locatie, dan wel naar een ander ziekenhuis. Ligt er een ‘best patient’ (lees: inmiddels genoeg-herstelde patiënt) welke naar de verpleegafdeling kan? Zijn er patiënten die op een andere specialistische afdeling verder kunnen worden behandeld? zoals de neurocare of coronary care (hartbewaking)? Het aantal bedden die ‘open’ zijn is geen vast gegeven, een aantal factoren zijn hiervoor verantwoordelijk, maar hoofdzakelijk bepaald de hoeveelheid IC verpleegkundigen wat we aan capaciteit kunnen draaien.

Na een enigszins rommelige overdracht wens ik mijn collega welterusten en toets het nummer van de OK-planner. Ik bereid mij voor op een discussie, het levert altijd gedoe als je nee moet verkopen. Geduldig leg ik uit dat er geen ruimte is voor postoperatieve patiënten, we hebben tenslotte drie patiënten teveel en geen enkele patiënt is klaar voor de verpleegafdeling. “Nee” zeggen, het blijft vervelend, ergens krijgt na mijn nee een patiënt te horen dat zijn of haar operatie moet worden uitgesteld en dat is nooit bepaald een fijne gedachte. Zoals verwacht neemt de planner geen genoegen met mijn toelichting.

Argumenten als ‘wij hebben recht op twee IC plekken’ passeren de revue, nadat ze aangeeft het hoger op te zullen spelen verbreekt ze geagiteerd de verbinding.