Voorzichtig keren we terug naar het ‘normale’ leven. Ook op de IC neemt de druk af, wat maakt dat een aantal dagen vakantie geoorloofd is. Samen met manlief vinden we -zij het lastig- een kampeer plekje bij de boer. De uitgestrekte achterhoek blijkt zich goed te lenen voor een ritje op de racefiets en het tempo zit er die middag dan ook goed in.

De zon grotendeels achter de wolken het deert ons niet. Op de fiets en buitenlucht, een gevoel van vrijheid overheerst. Eenmaal de landweggetjes achter ons latend rijden we een klein dorpje binnen. We minderen snelheid, dan passeren we een ongeval dat zich zojuist heeft voltrokken. Verspreid over het wegdek liggen twee slachtoffers. Ik roep manlief dat ik polshoogte ga nemen en plant mijn racefiets in de berm. Direct geef ik hem opdracht het verkeer te regelen, eigen veiligheid immers eerst. In luttele seconden inventariseer ik de situatie waarbij direct duidelijk wordt dat een van de twee dames er slecht aan toe is, acuut handelen is geboden. Een omstander schiet te hulp, daar ik mijn handen vol heb aan het vrijhouden van de ademweg en stabiliseren van de nek vraag ik hem 112 te bellen. De centrale vraagt wat er loos is. Alle signalen duiden op een neurotrauma en ik verzoek hen om een A1 rit. De melding krijgt zo de hoogste prioriteit.

Kort daarna arriveert de eerste ambulance, direct maak ik mijn afkomst bekend en draag over vanuit een vaste methodiek. In de acute sector -o.a. IC, SEH, OK en/of ambulance- is communiceren in dezelfde taal en handelen volgens eenduidige structuur van levensbelang. De motorrijdster is niet levensbedreigend gewond, zodoende gaat alle zorg en aandacht uit naar de bewusteloze, snurkende fietsster. De traumahelikopter is eveneens opgeroepen, echter het aanvliegen inclusief landen neemt kostbare tijd in beslag. De ambulance verpleegkundige besluit niet te wachten op het MMT (mobiel medische team) maar te gaan rijden. Zwaailicht en sirenes aan, op weg naar het dichtsbijzijnde trauma centrum.

De ravage op straat blijkt groot, het is mij deels ontgaan. Politie met meerdere eenheden ter plaatse, ik spoel mijn handen -welke vol bloed zitten- met water uit mijn bidon. Een bewoonster biedt aan binnen mijn handen met zeep te komen wassen. Ze vertelt dat de verkeerssituatie recent gewijzigd is omdat deze voorheen onoverzichtelijk was. Hoe het vandaag zo is misgegaan wordt onmiddellijk onderzocht door het gearriveerde forensisch instituut verkeer. Ik bedank de vrouw vriendelijk, laat mijn telefoonnummer achter bij de politie en dan vervolgen we samen onze weg. Normaliter jaagt manlief vooral het tempo op maar zijn rijstijl is nu aanzienlijk behoudend. Ik besef dat voor hem dit alles indrukwekkend is en geen dagelijkse kost betreft. Al pratend fietsen we kalm terug naar de camping.

De plicht roept inmiddels weer -en met de minivakantie nog vers in het geheugen- verzorg ik vandaag een patiënt met een neurotrauma. Wederom een fietser die ernstig gewond is geraakt, zijn situatie is kritiek. Toeval bestaat niet, maar toch. Een stuk schedel moet wijken zodat de hersenen ruimte krijgen om te kunnen zwellen. Volledige beademing, uiteenlopende medicatie en een kunstmatig coma houden hem vooralsnog in leven. Meerdere processen raken steeds verder verstoord. We zetten alles op alles en doen wat we kunnen, het blijkt tevergeefs. Tijdens onze laatste zorg aan de overleden man proberen we zo netjes mogelijk hem op te baren. Tenslotte is dit het laatste beeld wat familie op de IC van hun dierbare heeft. Zijn gezicht fors gehavend, meer dan ons best is nodig een toonbaar beeld te scheppen.

Nadat familie afscheid heeft genomen en de man is opgehaald door het CMO (mortuarium dienst) ruim ik de kamer op en richt hem voor de volgende patiënt in. Even een moment van bezinning, gedachten de vrije loop.
Het dragen van een helm kan eenvoudigweg het verschil maken tussen wind mee of de wind tegen krijgen. De kans op fataal letsel -met name op een elektrische fiets- wordt aanzienlijk kleiner wanneer ons kapsel platgedrukt onder een helm veilig ligt opgeborgen. Voor deze patiënt en de velen die hem zijn vóórgegaan is een val met de fiets fataal gebleken. De fietsster uit de achterhoek heeft echter geluk gehad, zij heeft het ongeval overleefd en kan de keus voortaan bescherming te dragen gelukkig nog maken.

Waar de medische wetenschap en technologie oneindige mogelijkheden lijkt te kennen, gebied de waarheid te zeggen dat als het onze hersenen aangaat de opties beperkt zijn. Wees dus zuinig op uw persoonlijke computer, harde reset en updates zijn namelijk niet beschikbaar.

In verband met de zomervakantie zal onze volgende blog gepubliceerd worden op 21 augustus 2021 om 12.00uur. Hartelijk dank voor alle lieve berichten. We hopen dat u onze stukken met plezier blijft lezen, dat de blogs blijven bijdragen aan meer verbinding tussen mensen binnen en buiten de zorg en dat u -bovenal- van een hele fijne en gezonde zomervakantie mag genieten.

Tot snel weer,

Uw schrijvers