Laura was 26 toen ze een ongeluk had op haar mountainbike. Ze kreeg de stuur van haar wiel loodrecht tegen haar borstkas aan, dit leidde tot een contusie van het hart. Gelukkig had ze verder weinig tot geen ander letsel overgehouden aan haar dagje mountainbiken, of zo leek het in ieder geval.

Inmiddels is Laura 34 jaar, ze heeft twee kinderen en is gelukkig getrouwd. Ze ligt bij ons op de intensive care, haar opname indicatie: out-of-hospital cardiac arrest. Ze is buiten het ziekenhuis -letterlijk- dood neer gevallen, gelukkig was ze bij de huisarts en is er goed gehandeld. Zodoende mag ze zich gelukkig prijzen dat, na 6 minuten reanimeren, haar hart weer op gang is gekomen. Ook hier hebben haar andere organen weinig tot geen letsel, dit blijkt onder andere uit dat ze weer volledig wakker is. Ze herinnert zich alleen niets meer vanaf het moment dat ze is flauw gevallen.

Uit nader onderzoek bleek dat Laura een volledig gezonde jonge vrouw is. Ze rookt niet, drinkt niet, eet gezond en sport drie keer per week. Dus de meest voorkomende oorzaken voor het acuut stilstaan van het hart zijn onwaarschijnlijk. Tijdens een coronaire angiografie (lees: onderzoek van de bloedvaten rond het hart) wordt het probleem duidelijk. Ze heeft een fors beschadigde LAD (= grote en belangrijke bloedvat van het hart). De conclusie wordt getrokken: “Waarschijnlijk is dit ten gevolge van uw mountainbike ongeluk, 8 jaar geleden.” Laura vindt het eng om te geloven, maar is gelukkig helemaal hersteld. Of ze hier ooit nog last van zal hebben is onduidelijk. Het lijkt vanzelfsprekend van wel, maar dit soort unieke letsel is helaas niet veel voorkomend (vertaald: we hebben geen idee of ze hier weer last van zal hebben, er zijn haar weinig mensen vóór gegaan). Zodoende zal ze scherp moeten zijn, en komt ze om de zoveel tijd terug naar het ziekenhuis voor routine onderzoeken. Laura merkt nog op: “Het is bijna niet voor te stellen dat ons lichaam 8 jaar later nog last heeft van iets wat toen gebeurd is.”

In het ziekenhuis weten we helaas beter. Dat roken je longen vernietigen is al lang bekend, en toch is het nog steeds moeilijk om mensen hiervan te overtuigen. Dat ongezond eten je bloedvaten verstopt (zoals vet door een gootsteen) is ook geen nieuws, en ook dit is nog steeds moeilijk om over te brengen. Dat alcohol -onder andere- je lever beschadigt is ook ruim en breed bekend, en toch.

Ogenschijnlijk is een gebrek aan kennis -op veel gebieden- niet ons probleem, als mens. Zien is toch echt geloven, of beter nog: “Niet zien is dus ook niet geloven.”