Een meisje van 18 jaar oud dat na een fietsongeluk nooit meer dezelfde is. Een jongen van 21 jaar oud dat van één traptrede afvalt en terecht komt op de hoek van een tafel en op slag hersendood is. Een vrouw van 43 jaar oud die wordt aangereden door een auto en nooit meer haar armen en benen zal kunnen bewegen. Een man van 52 jaar oud die moest niezen terwijl hij een ijsje aan het eten was met z’n kinderen, waarna hij overlijdt aan een hersenbloeding.

Het zijn allen verhalen waar gemiddelde IC’ers (zorgverleners werkzaam op de Intensive Care) dagelijks mee geconfronteerd worden. Zodoende is het ook logisch dat een gemiddelde IC’er een flinke laag eelt op zijn ziel heeft gekweekt in de loop der jaren. Zonder die laag zou je immers niet kunnen functioneren. Je moet handelen, emotie komt later maar.

Tot het jou overkwam. Die dag stond de IC even stil, niet lang omdat we begrijpen hoe belangrijk het is dat we doen waar we goed in zijn, maar hij stond stil. Nog nooit had ik dat gevoel zo duidelijk gehad, dat het allemaal niet vanzelf door zou gaan. Dat ik er bewust voor zou moeten kiezen om door te lopen. Je was voor ons allen waardevol. Voor mij een bron op vele vlakken. Ik irriteerde me frequent rot aan je, omdat je wijsheid kwam met een flinke dosis ervaring. Zodoende moest ik accepteren dat er een kern van waarheid in zat, zelfs als ik het geen leuke waarheid vond. Vaak hadden we het over hoe hecht ons IC team is, dat we eigenlijk geen collega’s meer zijn. Ik irriteerde me ook niet aan je als collega, meer als irritante oom die altijd maar alles beter wist. Snel besefte ik me ook dat ik de meeste van mijn collega’s meer vertrouw dan een aantal bloedverwanten van me. Daar ben ik je dankbaar voor.

Het is me te makkelijk om een lijst te maken aan dingen die ik aan je waardeerde en ga missen, als een lijst aan dingen waar ik me aan ergerde. Die uitspraak is waar voor al m’n familieleden als ik erover nadenk. Ik hoor het je zeggen: “Ach, stel je niet zo aan man. Je bent IC’er, dit hoort bij het leven.” En wederom heb je gelijk ouwe, ik ga je missen.

Vaarwel.