Het reanimatie sein gaat af. Met spoed dienen wij ons -als Intensive Care- richting de spoedeisende hulp (SEH) te begeven. Er is hulp nodig bij Pieter.

Pieter zat thuis achter de computer toen hij plotseling het bewustzijn verloor. Zijn vrouw hoorde een klap en rende de studiekamer in. Met spoed belde ze 112 en haalde haar buurman erbij (die overigens SEH verpleegkundige is). Al snel werd er gestart met hartmassages.

Inmiddels gearriveerd op de SEH is Pieter aanspreekbaar, wel is hij nog erg slaperig (wat mogelijk is ten gevolge van tijdelijk onvoldoende bloed naar zijn brein). Zijn hartfrequentie is normaal en zijn bloeddruk ook, hoewel wat aan de lage kant. Zijn zuurstofgehalte is op orde -met een beetje extra zuurstof via een neusbril-. Eigenlijk lijkt alles best in orde -voor iemand die net gereanimeerd is- met uitzondering van zijn slaperigheid en dat hij zijn linkerarm niet goed kan bewegen. Dit lijkt erop te duiden dat er een probleem is aan het brein, maar verder OK zou moeten zijn. Om uit te sluiten dat er niets wordt gemist (gezien niemand zeker weet op basis waarvan Pieter überhaupt is flauwgevallen) wordt er een CT-scan gemaakt van zijn hoofd, borstkas en buik.

Bij de CT-scan beelden van zijn hoofd valt eigenlijk weinig tot niets op. Dit is verbazingwekkend gezien de verwachting was dat hier wat gaande was -of zou moeten zijn-. Naarmate de CT-scan beelden zijn borstkas bereiken ontstaat er angst. Pieter blijkt een enorme dissectie te hebben van zijn aorta (lees: een forse scheur in de wand van de slagader dat uit het hart ontspringt), dit is een levensbedreigend probleem waar meteen voor gehandeld moet worden.

De -ongelukkige- toeval is dat Pieter zich momenteel niet bevind in een ziekenhuis waar chirurgen aanwezig zijn die in staat zijn om een dissectie van dit type te opereren. Met spoed wordt alles in gang gezet om hem zo snel mogelijk (met gillende sirenes) richting het dichtsbijzijnde centrum te krijgen waar deze dokters wel werken. Gelukkig voor Pieter is de dissectie niet verder doorgescheurd (anders zou hij waarschijnlijk nooit meer wakker zijn geworden).

Het doel van iedereen is voor de komende 15 minuten (tot de ambulance arriveert) een hele simpele: Pieter moet een laag-normale bloeddrukwaarde houden omdat er anders een kans is dat de dissectie verslechterd met rampzalige gevolgen. We moeten Pieter kalm, rustig, pijnvrij en comfortabel houden. Als de dissectie verslechterd is er namelijk weinig dat wij -in dit ziekenhuis- voor hem kunnen doen.

Door zowel Pieter (als zijn vrouw die inmiddels aanwezig is) goed geïnformeerd te houden en te begeleiden lukt het ons om hem stabiel (lees: zonder verdere complicaties) in de ambulance te plaatsen. We hopen dat Pieter heelhuids is aangekomen en snel van zijn probleem is verholpen.