Isabel (32 jaar) was aan het werk. Ze besloot de trap te nemen naar een andere verdieping. Wat hierna precies gebeurd is zal voor altijd een raadsel blijven. Ze wordt een tijd later gevonden door haar collega’s, onderaan de trap. Hierbij heeft ze een snurkende ademhaling en reageert ze niet op aanspreken. De ambulance brengt haar met sirenes naar de spoedeisende hulp. Ze blijkt een forse hersenbloeding te hebben.

De partner en familie van Isabel hebben het vanaf het begin erg zwaar. Hoog op de prioriteitenlijst staat het regelen van oppas voor de baby van 8 maanden oud. Het is begrijpelijk dat ze weinig onthouden van de medische informatie die ze wordt gegeven.

Dagen gaan voorbij. Isabel ligt inmiddels 5 dagen op de Intensive Care. Zo goed als alle organen zijn onbeschadigd, met uitzondering van één. Inmiddels heeft de medische wereld vele opties om het menselijk lichaam te ondersteunen of zelfs gedeeltelijk over te nemen. Het brein blijft helaas vooralsnog een mysterie, dus doen we wat we kunnen om het brein te helpen herstellen. Zoals:
– Het hart en de longen met medicijnen en apparaten ondersteunen;
– De voedingstoestand optimaal houden met behulp van sondevoeding (o.a. met hulp van de diëtist);
– Complicaties van stilliggen beperken (bijv. voorkomen van decubitus);
– Het bed in strandstoel houding leggen (dit voorkomt toename van druk in het hoofd, met schade tot gevolg);
– Slaapmedicatie toedienen om het brein rustig te houden;
– De spieren geactiveerd houden (o.a. met hulp van de fysiotherapeut).

We zijn 12 dagen verder sinds haar val. Er blijkt teveel onherstelbare schade aan het brein te zijn. Er worden vele neurologische onderzoeken gedaan op zoek naar hoop, tevergeefs. Hoewel haar hart nog klopt doen haar hersenen niets meer. Ze is officieel niet meer bij ons. De ouders en partner van Isabel worden gecondoleerd. Het blijft onwennig om iemand te condoleren terwijl het hart van hun geliefde nog duidelijk klopt. Kort hierna volgt ook nog eens de hartverscheurende vraag: “Weet u hoe Isabel tegenover orgaandonatie stond?”

Op momenten als deze blijven we versteld staan van het menselijk vermogen om niet emotioneel uit elkaar te vallen. Allen hebben ze begrip voor de vraag, en blijkt zelfs dat Isabel duidelijk voorstander was van orgaandonatie.

Haar organen worden gedoneerd aan vijf verschillende mensen. Vijf verschillende mensen krijgen een tweede kans. Vijf verschillende mensen krijgen door pure noodlot hun recht op leven terug. Zo makkelijk gezegd, en toch zo moeilijk gedaan.

Pluk de dag.