Na meer dan 10 jaar zorgverlening ben ik er nog steeds niet achter ‘waarom’ mensen ‘voldoening’ halen uit het helpen van anderen. Ik geloof dat ik een redelijke poging heb gedaan om erachter te komen wat er nou precies in ons schuilt als zorgverleners, of zelfs als mensen, dat ervoor zorgt dat wij ons ‘goed voelen’ nadat wij anderen ‘helpen’.

Ook ikzelf kan geen antwoord geven op de vraag waarom ik heb besloten om zorg te verlenen. Uiteraard ken ik -en gebruik ik- alle beroemde argumenten, waaronder:
1. “Het is belangrijk om bij te dragen aan de maatschappij” (had je ook bij de bakker kunnen werken mijn inziens);
2. “Anderen helpen is nobel” (en ze ‘helpen’ met hun belastingaangifte ook, vind ik, maar goed);
3. “Een leven -echt- redden is onvergelijkbaar” (akkoord, maar misschien springen wij veel te laat in en moet er meer aandacht voor ze zijn vóórdat ze zichzelf ziek maken c.q. alcoholisme, obesitas, roken).

Dit lijstje ga ik niet verder uitwerken gezien het erg deprimerend overkomt, en dat gaat het punt missen gok ik. Wanneer ik de vraag -tegenwoordig- krijg is het beste antwoord dat ik heb kunnen formuleren: “Ik geloof dat er niets belangrijker is dan het helpen van anderen. Uiteindelijk geloof ik dat we allen gelukkig willen zijn. Hoewel we variëren in hoe we geloven daar te komen, geloof ik dat iedereen hulp zou willen.” Dus als wij in staat zijn om een ander te helpen gelukkig te zijn, is het dan niet onze plicht -als mensen- om dat ook te doen? Begrijp me niet verkeerd, ik heb het niet over geld. Het gaat mij om hetgeen wat iedereen kan bieden.

Tijd en energie. De grootste dankbaarheidsmomenten bij patiënten die ik mij herinner zijn nooit levensbedreigende momenten, maar juist de -hele- kleine dingen. Recent hoorde ik voor het eerst de term, “mangomoment“. De mensen waar ik mee werk zijn mijn helden, omdat ik weinig mensen ken die zó kundig zijn in het creëren van een mangomoment. Ik vroeg me af wat al deze mensen dit vermogen geeft, wat mij ertoe leidde om de vraag te stellen die nooit goed beantwoord is: “Waarom doe je wat je doet?”

Misschien is dan ook de betere vraag: “Waarom maakt het uit wat iemand motiveert om anderen te willen helpen?” Het antwoord op die vraag vind ik persoonlijk heel wat makkelijker te beantwoorden.

Ik hoop u ook.