“Voorbereid”

Beide waren we al vroeg overtuigd graag een gezin te willen stichten en zo jong als we waren ons terdege bewust dat het ouderschap niet iets vanzelfsprekend is.

Uiteindelijk was het zover, op de laatste werkdag van mijn eerste zwangerschapsverlof loop ik nog even langs de dames zaal. Na wat clichés zoals: “Geniet ervan want voor je het weet zijn ze groot”, verteld een oude dame mij dat een kind iedere dag na zijn geboorte een stukje verder van je af zal gaan. Op dat moment ontgaat mij totaal de boodschap en even later neem ik opgetogen afscheid van mijn collega’s. Mijn gedachten volledig bij de heerlijke weken die zullen volgen.

Het moederschap is een grote wens, dat deze bijna in vervulling gaat stemt mij gelukkig.
Gedurende de zwangerschap maanden bereiden we ons dan ook op verschillende fronten voor. Manlief klust in het kamertje, maakt een financiële planning en kijkt nota bene in zijn eentje de video van een willekeurige bevalling. Nadien echter niet geheel overtuigd of dit nu de manier was zichzelf voor te bereiden. Afijn ik verdiep mij in: relaxed bevallen, krampjes, luieruitslag, borstvoeding, zindelijkheidstraining, opvoedingsstrategieën en zo verder. Na bijna zes weken verlof is het zover en worden we ouders van een prachtige zoon, we kunnen ons geluk niet op! Nadat de klus geklaard is zucht manlief hoorbaar en strijkt met zijn hand over zijn voorhoofd: “Pffffff, dat viel best mee zegt hij, de video was een stuk heftiger.” Al uit hijgend antwoord ik lachend: “Fijn dat het in ieder geval bij jou is meegevallen!”

Een aantal jaren later telt ons gezin drie jongens. Maar waar we vóór de komst van de eerste nog overtuigd waren op van alles en nog wat te zijn voorbereid, kunnen we inmiddels (nu jaren later) concluderen dat we gelukkig heel veel niet op voorhand weten en/of op voorbereid kunnen zijn. Natuurlijk hebben ook wij die welbekende roze wolk ervaren, maar in alle realiteit, naast de roze bestaan er wel degelijk grijze stapelwolken zal ik maar zeggen. Mezelf toen (als jonge moeder) geregeld afvragend of ik de juiste aanpak hanteerde. Iedereen wil tenslotte persoonlijk sterke en maatschappelijk verantwoorde kinderen die respect hebben voor hun medemens.  Maar als er één weer iets stompzinnigs had gedaan, en geloof me met drie jongens is dat er al snel één, bracht dat de nodige twijfels en reflecteerde ik voornamelijk naar mezelf als moeder. Vader daarentegen juist zelfverzekerd en overtuigd van onze aanpak. Dat wijsheid en ervaring met de jaren komt geldt zeker ook voor opvoeden.

Kinderen leren zoals vaak word gezegd door vallen en opstaan, echter had toen iemand mij verteld dat je als ouder ook de nodige struikelmomenten kent en dat opvoeden per definitie ‘trial and error’ betekent. Gaandeweg kwam ik tot de ontdekking dat je ze op veel kan voorbereiden maar ze niet voor alles kan behoeden. Ik leerde dat ze eenmaal weer rechtop staand werkelijk van hun val geleerd hadden. Plotseling schiet bijna 20 jaar na dato mij de uitspraak van de betreffende patiënt te binnen. Tja Niekie; loslaten, iedere dag een stukje meer.